Vroeger in de jaren ’90 maakte wij altijd een grapje als we mensen zagen lopen op de camping met sportsokken in hun sandalen. We noemde dat dan ‘Jeruzalem Nikes’. Zojuist zag ik een man op het speelplein bij ons. Hij droeg van deze ‘Jeruzalem Nikes’.
Het had overigens zo Jezus kunnen zijn met lange donkere haren en een licht beige gewaad en die prachtige sandalen aan. Hij droeg echter een fles drank bij zich en liep zoekend rond. Deze man was aan het zwerven, rondzwerven. Hij maakte een praatje met de jongens op het plein die daar onbeoordeeld aan het spelen waren. In hun kinderlijke vreugde maken zij een praatje met hem. Zonder iets van hem te vinden. Gewoon vanuit hun oprechte openheid komen kinderen vaak in vrede. Zij hebben nog geen verhalen in hun hoofd over wat ‘deugd’ en wat ‘niet’.
Ik stond in huis en keek naar buiten en zag dit gebeuren. Tegelijkertijd kwam er ook een oude conditionering of zorg op. ‘Goed in de gaten houden Marlou, wat die gaat doen’ Wat doet die zwerver hier’ ‘Wat wil hij?’ Waar komt deze man ineens vandaan? In deze buurt wonen allemaal nette mensen en wat komt hij hier doen?
De jongetjes zijn vriendjes van mijn zoon en de bezorgde moeder komt naar boven. Ik ben opgevoed met een idee: ‘Vertrouw niemand zelfs jezelf niet’. Daar hoort inherent een meer collectieve zienswijze bij die het volgende suggereert: ‘Deze wereld is een gevaarlijk plek en veel mensen hebben het slecht met je voor’.
In het prachtige meesterwerk van Rutger Bregman ‘De meeste mensen deugen’ lezen we echter iets anders en door heel veel trainingen en workshops en retraites en teachings weet ik inmiddels beter. In dit leven heb ik dan ook vooral heel veel lieve goede mensen ontmoet en weet ik dat het klopt. Dat in ieder mens een kern zit van Licht en Liefde wat volmaakt en heel is.
De meeste mensen deugen
In ons leeft een goddelijke bron van licht en liefde. Ons is allen pijn gedaan en de harde werkelijkheid is dat we het toegelaten hebben. Die pijn. Onszelf dat eigenlijk aandoen. Niet bewust natuurlijk. Want wij willen Liefde. Wij allemaal willen Liefde en Vrede! Niemand vraagt bewust om ellende. Toch dienen we onszelf steeds weer eerlijk aan te kijken. Voelen we ons slachtoffer of dader of soms beide? Hoe denk je eigenlijk over jezelf? Wat geloof jij dat jij werkelijk bent? Je word je bewust van dat wat je niet bent maar van wat je wel bent.
Je Bent
Licht en Liefde.
Dat is onze Levensenergie in pure vorm. Deze goddelijke energie stroomt door ons heen en om ons heen. Het Licht zit in alles en iedereen. Liefde kan je misschien niet altijd voelen maar je bent dat!
Nu werd ik mij ineens bewust van de gedachten die ik had over deze man. En toen kwam de realisatie dat dit niet de waarheid was, die gedachtes. Ik zag een zwerver, een man met een fles drank en daar kwam een verhaal bij van een alcoholist etc. Ik werd me bewust dat ik Hem niet werkelijk zag, deze man, die ook Licht in zich draagt.
Kijken met andere ogen
En zo stelde ik me open om met andere ogen naar deze ‘zwerver’ te kijken. Want persoonlijk zag ik met name gevaar en iemand die niet ‘ in deze buurt thuishoort’. Toch werd ik me bewust dat dit niet kloppen kon. En dat ik onjuist naar hem keek. En in een moment van bewustzijn en verstilling gebeurde het. En daar zag ik ineens een man met een hart van goud. Die door pijn hierin was beland. Ik ken zijn verhaal niet en dat hoeft ook niet. Want ik weet wie hij werkelijk is. Een wezen van Leven. Een goddelijk wezen. Zijn ware Zelf is Goddelijk. Ik zag deze man en zag het licht in hem en kon nu heel bewust het licht in hem ‘aanschouwen ’ en als het ware ‘oproepen’. Dat kan ik overigens niet altijd, vaker niet dan wel, maar nu wel. Nu kon ik Licht zien in hem.
Hij maakte een praatje met de jongens en liet zijn ‘Jeruzalem Nikes’ / sandalen zien. De man lachte en het licht in zijn ogen glinsterde. De jongens keken namelijk zonder oordeel naar hem. Ze vonden niks van hem en maakte gewoon een praatje.
Stralende Zelf
Vervolgens gebeurde er iets moois. Je zag dat hij bewust werd en toen gooide hij zijn laatste drankfles in de prullenbak. Hij gooide zijn handen in de lucht. Hij gaf zich over. Hij lachte. De zon schijnt en de zon ging in hem schijnen. Hij werd zelf lichter en blijer en vreugdevoller en was even in vrede.
Ik merkte op dat ik hem het allerbeste wenste. Dat hij vreugde zou hebben in zijn leven. Dat hij zich weer Geliefd zou voelen door de oneindige bron van Liefde in hem. Ik voel het licht door me stromen wanneer ik deze woorden schrijf en weet dat het licht onder de donkere lagen naar voren zal komen. Ik zag Hem. En hij zal dat ook weer bewust worden en zijn Zelf voelen. Wellicht heel snel wellicht duurt het in de tijd nog even. Maar in de eeuwigheid is hij Heel en compleet.
Dat de zon in ons mag gaan schijnen
Als we daar bij zouden kunnen blijven. Ons ware Zelf ervaren. Zal de hele wereld weer laten stralen. We zullen er allemaal bij ‘gebaat’ Zijn. Alleen wij kunnen de keuze maken voor Liefde en Licht. Het betekent niet dat je alles ineens moet goedkeuren. En dat je altijd maar Lief hoeft te doen. Uit angst voor confrontatie of afwijzing of wat voor patronen en programma’s en beperkende overtuigingen dan ook. Daar draait het leven niet om. Dat je maar lief doet. Want het is belangrijk om je grenzen helder aan te geven. Waar het om gaat is dat we ons weer bewust worden van Wie en wat we zijn. Onze hartsenergie weer mogen voelen.
Ik ben blij dat ik me bewust ben. Dat ik deze man een ogenschijnlijke ‘arme zwever ’ weer zie in zijn volle potentieel. Want alleen dat is werkelijk dienstbaar zijn aan de ander. Niet de zwakte bevestigen en iemand zielig vinden en beoordelen op de lagen die we van de buitenkant zien. Maar diegene van binnen zien.
Iemand van binnen zien
Weet je wat dat betekent? Iemand echt van binnen zien? Het Licht zien in de ander door alle lagen heen. De lamp zien in plaats van de lampenkap. Ik weet even niet meer wie dat heeft gezegd het is iig een prachtige metafoor. Vandaag lukte het mij ook. Om de lamp te zien. Het licht te zien. Ondanks alle angstige gedachten die voorbij kwamen.
Dat is onze enige uitnodiging
Het licht zien in de ander. Het licht zien in jezelf. Als je naar binnen gaat en voelt wat je wil zal je ontdekken dat je in werkelijkheid eenheid wil. Plezier. Geluk. Vrede. Geluk. Zo zie ik een wereld voor me met een heerlijke lentezon en temperatuur van rond de 20-25 graden. de lucht is opgeklaard en helder. We lachen en we dansen.
Wellicht noem je mij een idealist als je kijkt naar de buitenwereld. Maar wat we nu zien in de buitenwereld is niet de wereld waarin we volgens mij willen leven. Wij mensen willen (over het algemeen dan) genieten, plezier, zachtheid en kracht. Zelf liefde voelen en liefde voor alle levende wezens, verbinding en vriendschap en samenzijn.
Ons wordt altijd vertelt dat dit onmogelijk is dat zoiets niet bestaat. De uitnodiging is steeds weer om uit alle verhalen te stappen en naar binnen gaan. Jezelf serieus de vraag te stellen ‘Wat wil je het allerliefste?’. Dan voel je dat, ook als je maar even één moment van stilte en bewustzijn ervaart, dat je vrede wil.
We dienen elkaar te dragen en elkaar te herinneringen aan ons Zelf.
Vrede zal wederkeren.
Telkens weer. Iedere keer. Her- inner je je weer.
In Licht en Liefde,
Lumai
